TM Completed sentences

Original	Translated
Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.	es Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.
Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.	es Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.
Quis istud possit, inquit, negare?	es Quis istud possit, inquit, negare?

Other sentences

Original	Similar TM records
Lorem ipsum dolor sit amet
Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Conferam avum tuum Drusum cum C. Sint modo partes vitae beatae. Est, ut dicis, inquam. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Urgent tamen et nihil remittunt. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;








Equidem, sed audistine modo de Carneade? Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Et nemo nimium beatus est; Moriatur, inquit. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Quid nunc honeste dicit?





Equidem, sed audistine modo de Carneade? Sed quot homines, tot sententiae; Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Quonam, inquit, modo? Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?



Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset.




Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Ego vero isti, inquam, permitto. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?




Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Inquit, dasne adolescenti veniam?



Sit enim idem caecus, debilis. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.




Utram tandem linguam nescio? Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.







Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. An tu me de L. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.