TM completed segments: 0

Other segments: 41

TM completed words: 0

Other words: 397

TM Completed sentences

Original Translated

Other sentences

Original Similar TM records
Lorem ipsum dolor sit amet
Sed nimis multa. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Sed haec omittamus; An hoc usque quaque, aliter in vita? Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Quid de Platone aut de Democrito loquar? Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Ea possunt paria non esse. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Ea possunt paria non esse. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Suo genere perveniant ad extremum; Sed potestne rerum maior esse dissensio? Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Easdemne res? Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi.

Itaque ab his ordiamur. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Si enim ad populum me vocas, eum. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Quid de Platone aut de Democrito loquar? De vacuitate doloris eadem sententia erit. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Erat enim Polemonis.

Cave putes quicquam esse verius. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Quis istud possit, inquit, negare? Age sane, inquam. Hic nihil fuit, quod quaereremus. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Qui est in parvis malis. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Mihi enim satis est, ipsis non satis. Si enim ad populum me vocas, eum. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Omnis enim est natura diligens sui. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Idemne, quod iucunde? Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare?

Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Contineo me ab exemplis. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Ego vero isti, inquam, permitto. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Quo modo autem philosophus loquitur?

temquaeesti