TM completed segments: 0

Other segments: 27

TM completed words: 0

Other words: 230

TM Completed sentences

Original Translated

Other sentences

Original Similar TM records
Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus
Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Disserendi artem nullam habuit. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Quod iam a me expectare noli. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Qui est in parvis malis. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Odium autem et invidiam facile vitabis. O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum.

Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Erat enim Polemonis. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Ego vero isti, inquam, permitto. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Conferam avum tuum Drusum cum C. Sint modo partes vitae beatae. Est, ut dicis, inquam. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Urgent tamen et nihil remittunt. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Odium autem et invidiam facile vitabis. O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?

Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Bonum liberi: misera orbitas. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Quod iam a me expectare noli. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Qui est in parvis malis. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Ego vero isti, inquam, permitto. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?

Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Et nemo nimium beatus est; Moriatur, inquit. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Quid nunc honeste dicit? Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Nam quid possumus facere melius? Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Eam stabilem appellas. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Disserendi artem nullam habuit. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.