TM Completed sentences

Original	Translated
Easdemne res	de Easdemne res
Sed tamen intellego quid velit. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Minime vero, inquit ille, consentit. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Minime vero istorum quidem, inquit. Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Graece donan, Latine voluptatem vocant. Quae contraria sunt his, malane? Et non ex maxima parte de tota iudicabis? A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Paria sunt igitur. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Non laboro, inquit, de nomine. Ut pulsi recurrant? Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Summus dolor plures dies manere non potest? Tanta vis admonitionis inest in locis; An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Haec dicuntur fortasse ieiunius; Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.	de Sed tamen intellego quid velit. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Minime vero, inquit ille, consentit. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Minime vero istorum quidem, inquit. Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Graece donan, Latine voluptatem vocant. Quae contraria sunt his, malane? Et non ex maxima parte de tota iudicabis? A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Paria sunt igitur. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Non laboro, inquit, de nomine. Ut pulsi recurrant? Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Summus dolor plures dies manere non potest? Tanta vis admonitionis inest in locis; An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Haec dicuntur fortasse ieiunius; Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.

Original

Translated

Easdemne res

de Easdemne res

Sed tamen intellego quid velit. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Minime vero, inquit ille, consentit. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Minime vero istorum quidem, inquit. Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Graece donan, Latine voluptatem vocant. Quae contraria sunt his, malane? Et non ex maxima parte de tota iudicabis? A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Paria sunt igitur. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Non laboro, inquit, de nomine. Ut pulsi recurrant? Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Summus dolor plures dies manere non potest? Tanta vis admonitionis inest in locis; An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Haec dicuntur fortasse ieiunius; Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.

de Sed tamen intellego quid velit. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Minime vero, inquit ille, consentit. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Minime vero istorum quidem, inquit. Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Graece donan, Latine voluptatem vocant. Quae contraria sunt his, malane? Et non ex maxima parte de tota iudicabis? A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Paria sunt igitur. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Non laboro, inquit, de nomine. Ut pulsi recurrant? Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Summus dolor plures dies manere non potest? Tanta vis admonitionis inest in locis; An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Haec dicuntur fortasse ieiunius; Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.

Other sentences

Original	Similar TM records