TM completed segments: 0

Other segments: 32

TM completed words: 0

Other words: 251

TM Completed sentences

Original Translated

Other sentences

Original Similar TM records
Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem

Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem

Quis negat? Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Sed residamus, inquit, si placet. At coluit ipse amicitias. Numquam facies. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Immo alio genere; Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Quis istud, quaeso, nesciebat? Respondeat totidem verbis. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? De vacuitate doloris eadem sententia erit. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Tum mihi Piso: Quid ergo? Et quod est munus, quod opus sapientiae? Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Memini me adesse P. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Omnis enim est natura diligens sui. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Idemne, quod iucunde? Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare?

Cave putes quicquam esse verius. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Quis istud possit, inquit, negare? Age sane, inquam. Hic nihil fuit, quod quaereremus. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Qui est in parvis malis. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Mihi enim satis est, ipsis non satis. Si enim ad populum me vocas, eum. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Omnis enim est natura diligens sui. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Idemne, quod iucunde? Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare?

Itaque ab his ordiamur. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Si enim ad populum me vocas, eum. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Quid de Platone aut de Democrito loquar? De vacuitate doloris eadem sententia erit. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Erat enim Polemonis.

Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Contineo me ab exemplis. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Ego vero isti, inquam, permitto. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Quo modo autem philosophus loquitur?